_{Satisfaction guitar tab}

To (I Can’t Get No) Satisfaction των Rolling Stones κυκλοφόρησε το 1965 και σκαρφαλώνοντας στα charts, τους χάρισε την πρώτη τους νούμερο ένα επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ο ίδιος ο Mick Jagger ερμηνεύοντας τους λόγους της πρωτοφανούς απήχησης του τραγουδιού ανέφερε: «Ήταν το τραγούδι που μετέτρεψε τους Rolling Stones από ένα απλό συγκρότημα σε μία τεράστια μπάντα. Έχει έναν πολύ πιασάρικο τίτλο. Έχει ένα πολύ πιασάρικο riff στην κιθάρα. Ο ήχος της κιθάρας είναι εξαιρετικός και παράλληλα πολύ πρωτότυπος για την εποχή του.»

Το δια χειρός Keith Richards riff είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στην ιστορία της rock μουσικής. Αρχικά το έγραψε ως μουσική «σημείωση» για το τι φανταζόταν ότι θα έπαιζαν τα πνευστά. Ο ήχος της κιθάρας που επέλεξε δεν ήταν παρά μία προσπάθεια να μιμηθεί την χροιά των χάλκινων πνευστών που είχε στο μυαλό του. Το Maestro FZ-1 Fuzz-Tone που χρησιμοποίησε για το πολυπόθητο αποτέλεσμα, έμελλε να γίνει τόσο περιζήτητο αμέσως μετά την επιτυχία του Satisfaction, που η Gibson αδυνατούσε για καιρό να καλύψει την απροσδόκητη ζήτηση. Η πίεση του χρόνου και η γνώμη του παραγωγού και των υπολοίπων Rolling Stones είχαν ως αποτέλεσμα τα πνευστά να μην προστεθούν ποτέ και το riff στη κιθάρα να παραμείνει ως έχει.

Το συγκεκριμένο δείγμα γραφής αποτελεί ακόμη μία διαπίστευση της ενστικτώδους ικανότητας του Keith Richards να διαλέγει τις κατάλληλές νότες και στη συνέχεια παίζοντάς  τες στην σωστή σειρά και με τον ήχο που αρμόζει, να εξυπηρετεί με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο τις ανάγκες του τραγουδιού.

Η ευκολία του συγκεκριμένου riff σε συνδυασμό με την αναγνωρισιμότητά του το καθιστά ιδανικό για μαθητές της ηλεκτρικής κιθάρας που κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

Παίζοντας το riff στην κιθάρα μας θα πρέπει να προσέξουμε στο μέτρημά μας τους αντιχρονισμούς – συγκοπές στον τρίτο χρόνο του πρώτου μέτρου και στον δεύτερο χρόνο του δεύτερου μέτρου.

Ενδιαφέρον έχει επίσης η επιλογή του τρόπου (mode) που έχει γραφτεί το riff, ο οποίος όπως στοιχειοθετείτε από τις συγχορδίες που το συνοδεύουν (E,D,A) είναι ο Μι μιξολύδιος.

Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε τον ήχο, στην κιθάρα μας θα χρησιμοποιήσουμε humbucker μαγνήτη σε bridge position.Στην αυθεντική ηχογράφηση ο  Keith Richards χρησιμοποίησε το Maestro FZ-1 Fuzz-Tone της Gibson αλλά οποιοδήποτε fuzz θα κάνει τη δουλειά του. Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο overdrive. Τονίζουμε τα μεσαία στον ενισχυτή μας και προσθέτουμε λίγο reverb.

Satisfaction guitar tab : Κατεβάστε το δωρεάν σε pdf μορφή από το παρακάτω link.

Επίσης στο παρακάτω video μπορείτε να παρακολουθήσετε το riff εκτελεσμένο στην κανονική του αλλά και σε πιο αργή ταχύτητα.

Στην ενότητα “Riff of the Month” μπορείτε να δείτε και άλλα εξίσου εύκολα riff όπως το “Don’t Fear the Reaper” των Blue Oyster Cult: https://learnguitar.gr/riff-of-the-month-october-2019-blue-oyster-cult-dont-fear-the-reaper/

Για περισσότερα μαθήματα σαν κι αυτό εγγραφείτε στο https://www.youtube.com/@learnguitargr